حاج احمدآقا نقل مى‏کرد در مسئله شهادت حاج‏‏آقامصطفى حادثه‏اى پیش آمد که بیانگر روح تعبد حضرت امام نسبت به مسائل شرعى و احکام خداوند بود. در آن روز خانواده حضرت‏امام قصد داشتند از طریق تلفن منزل با تهران تماس بگیرند. اما ایشان حتى در آن موقعیت که فرزند خود را از دست داده بودند، صریحاً به خانواده خود گفتند: تلفن بیت از بیت‏المال است و خواست شما براى استفاده از آن،‏ ‏امرى شخصى است. بنابراین تماس از طریق آن تلفن جایز نیست.
یکى از نکاتى که حضرت امام به آن فوق‏العاده اهمیت مى‏دادند، ساده‏زیستى و عدم اسراف بود. بارها من خود شاهد بوده‏ام که امام عزیز از جا برخاسته و به طرفى مى‏روند. پس از مدت کوتاهى متوجه مى‏‏شدم که ایشان قصد خاموش کردن چراغى را داشته‏اند که بى‏مورد روشن بود.
ایشان همچنین درباره تلفن هایى که به دفتر مى‏شد، فرموده بودند: آقایان سعى کنید از کارهاى تکرارى و مسرفانه جلوگیرى کنید و از افراط نیز بپرهیزید.
وقتى ایشان لیوان آبى را مى‏خوردند، اگر آب لیوان به نصف مى‏رسید، بر روى آن تکه کاغذى مى‏گذاشتند و بقیه آب لیوان را براى رفع تشنگى بعدى خود باقى مى‏گذاشتند. یا اگر زخم یا جراحتى بر بدنشان وارد مى‏شد، دستمال کاغذى را به چند تکه تقسیم مى‏کردند و تکه‏اى از آن را مورد استفاده قرار مى‏دادند.
حضرت امام با تمام مشغله‏اى که داشتند، تمام هزینه‏هاى منزل را شخصاً کنترل مى‏کردند. مسئولان مالى موظف بودند قبل از انجام هر خریدى براى بیت، لیست اقلامى را که قصد خرید آنها را داشتند، به امام تحویل بدهند.
منزلى که امام در جماران سکونت داشتند، به حجت‏الاسلام والمسلمین آقاى امام جمارانى و دو برادرش و یکى از دامادهاى ایشان تعلق داشت که به منظور سکونت در اختیار امام قرار گرفته بود. حضرت امام(س) با توجه خاصى که نسبت به مسائل شرعى داشتند، یک‏بار تمام آقایانى را که از آنها یاد شد، دعوت کردند و پرسیدند که آیا رضایت به سکونت ایشان دارند یا خیر؟
آقایان نیز پاسخ دادند که رضایت کامل دارند. اما حضرت امام به این هم بسنده نکردند و همسران این آقایان را نیز خواستند و از آنان هم پرسیدند که رضایت دارند یا خیر؟ آنها نیز اعلام کردند که بسیار خوشحال و راضى هستند که امام عزیز افتخار داده و در این منزل سکونت دارند.
در مورد ساده‏زیستى حضرت امام ـرضوان‏الله تعالى‏علیه‏ـ باید بگویم که ایشان سعى مى‏کردند همیشه در شرایطى مشابه محروم ترین و مستضعف‏ترین افراد جامعه زندگى را سپرى کنند. در این مورد خاطره جالبى را به یاد دارم؛ هنگامى که حضرت امام به جماران تشریف‏فرما شدند، آقاى جمارانى علاقه داشتند که حسینیه به لحاظ ساختمانى و فرم عمومى‏اش تغییر یابد و به اصطلاح، تمیز و نو شود. روزى حضرت امام از طریق حاج سیداحمدآقا پیغام دادند که از انجام این کار (بازسازى حسینیه) صرف‏نظر شود. آقاى امام جمارانى بار نخست احساس کرد که حاج احمدآقا در اداى پیغام حضرت امام چندان مصرّ نیست، از این رو به کار تعمیر حسینیه ادامه داد. امام که از این کار عصبانى شده بودند، پیغام دادند: اگر مى‏خواهید حسینیه را تعمیر کنید، بگذارید براى وقتى که من از دنیا رفتم.
منبع: آئینه حُسن، خاطراتى از ویژگی هاى ممتاز امام خمینى(س) در امور فردى و اجتماعى، صفحه 43-45

. انتهای پیام /*